
We fietsen terug vanuit de stad, wanneer mijn dochter ineens roept: "mama, stop even, mijn fietsketting ligt eraf!" Shit, daar heb ik nu echt even helemaal geen zin in. Mijn kratje voor op mijn fiets puilt uit van de boodschappen, het is tropisch warm en dan nu ook nog eens dat pokke-eind naar huis lopen. AAAAAAAH! Terwijl mijn dochter mij hoort mopperen zegt ze: "maar mama, we hoeven niet te lopen hoor. Ik leg de fietsketting er zelf wel even op. Dat heb ik van papa geleerd!"
Stoer
Uuuuh, pardon? Even voor de duidelijkheid: mijn dochter is 7 jaar, een hele stoere meid die veel kan en durft. Maar een fietsketting op de fiets leggen? Dat kan ik niet eens! Nu moet ik eerlijk zeggen dat mijn interesse daar ook totaal niet ligt en ik dat soort dingen vaak niet eens probeer, dus misschien dat het daar ook mee te maken heeft? Maar dat terzijde.
Mijn dochter lijkt op mij
Verder lijkt mijn dochter in alles op mij. Ze klimt in bomen, kiest voor een stoere crossfiets, kan heel goed voetballen, zit op of loopt het liefste over daken en loopt niet rustig naast mij, maar rent, springt en klimt! Op dat gebied is ze nergens bang voor!
Ook ik houd meer van de stoere look, alhoewel ik mij ook heerlijk voel in een jurkje met een mooie pump. Maar tot mijn 18e heb ik nooit jurkjes of rokjes gedragen. Totdat mijn dochter 2,5 jaar was kon ik haar nog aantrekken wat ik wilde, daarna was dat ineens over. Nu ben ik helemaal geen echte meisjes moeder, zoals in: roze, strikjes, kant en wat daar allemaal nog meer bij hoort. Dus dat mijn dochter nooit van roze gehouden heeft en allerlei tierelantijntjes, daar was ik stiekem wel blij mee.
Maar ook stoere jurkjes en rokjes krijgen haar goedkeuring niet. Haar garderobe bestaat momenteel uit lange/korte broeken (het liefste joggingbroeken), t-shirts, truien, gympen en petten. Een tijdje geleden liep ze rond in een joggingbroek, gympen, capuchon-trui, pet op en had ze over haar pet nog de capuchon gedaan. Het was net een rapper, haha! En op zo'n moment ben ik dan trots op haar.
Trots op haar eigenheid
Trots op het feit dat ze nu al zo'n eigen smaak ontwikkeld heeft en goed weet wat ze wil, zichzelf durft te zijn (hopelijk blijft dit zo), en haar eigen keuzes maakt. Dit zal ik als moeder ook altijd blijven stimuleren.
Mijn dochter zet haar fiets op zijn kop, draait een paar keer aan het wiel, friemelt wat aan de ketting, draait nog een keer aan het wiel, heeft binnen een seconde pikzwarte handjes van het smeer en roept dan na een halve minuut: "gelukt!" Ik moet toegeven dat ik heel erg onder de indruk ben en ontzettend trots!
En terwijl ze haar pet weer op zet, op haar crossfiets stapt en een sprint richting huis trekt, denk ik: WAT HEB IK EEN COOLE DOCHTER!"
Heb jij ook zo'n stoere dochter? Houd jouw dochter ook meer van jongens dingen?
Of heb jij een echt meisjes-meisje? Leuk als je dit wil delen.
Lieve groet, Joyce