top of page

Welkom in de peutertijd!

Foto van schrijver: Joyce VlamingsJoyce Vlamings

-Ook ik als pedagoog weet het af en toe even niet-

In mijn vorige blog schreef ik dat de peutertijd inmiddels gestart was bij ons.

Nou en of die gestart was!

Nu liet Mijntje ons al een aantal maanden haarfijn weten dat ze een duidelijke eigen wil had en was het woord “nee” inmiddels een standaard onderdeel van haar vocabulaire!

Daarnaast kan ik jullie verklappen dat het belanden in de peutertijd gecombineerd met een pittig karakter, regelmatig zorgde voor de nodige stress, een veel te hoge bloeddruk, vlekken in mijn nek en klotsende oksels. Sorry, voor deze misschien iets te visuele beschrijving, maar mooier kan ik het niet maken!

Want om niet onder de indruk te raken van een kind dat midden op straat op de grond gaat zitten en vervolgens niet van plan is om nog maar één stap te zetten of krijsend over de vloer rolt van kwaadheid, stampvoet en dat vervolgens doodleuk een uur volhoud, daarvoor moet je van hele goede huize komen!

Ik kreeg het er in ieder geval heeeeeel warm van! Maar goed, nadat dit een aantal keren gebeurd was, ik van de eerste schrik bekomen was, raapte ik al mijn emoties bij elkaar, parkeerde die tijdelijk ergens anders en probeerde ik van emotie over te schakelen naar ratio. Want wanneer je enkel vanuit je eigen emotie reageert (heel boos worden, schreeuwen, je geduld verliezen, in discussie gaan met je kind), krijg je de situatie niet onder controle.

Dus wat deed ik? Ik zette de volgende vragen even voor mij zelf op een rijtje:

Waarom hebben kinderen nu driftbuien?

Hoe kun je ze helpen voorkomen?

Hoe ga je om met driftbuien?

Bovenstaande kennis had ik als pedagoog al jaren in huis, maar wanneer je dit dan nodig hebt voor je eigen kind is dat toch weer even een ander verhaal. Nogmaals, er kwam veel meer emotie bij kijken nu het mijn eigen kind betrof en moest ik mezelf dus echt even verplichten om over te schakelen op ratio.

En dat hielp. En ook dat wist ik natuurlijk, dat het zou helpen, want ik help andere ouders hier ook mee op weg, maar het was wel even een fijne bevestiging om te ervaren dat het bij mijn eigen kind ook echt hielp.

Dus zo kwamen wij de peutertijd door. De ene keer had ik goed geslapen en kon ik het geduld opbrengen om te reageren zoals het “hoort”, maar een andere keer was ik moe, humeurig en reageerde ik teveel vanuit mijn emotie. Zoals ieder mens dit doet. En dat werkte vervolgens dan ook niet. Maar goed, niet te streng zijn voor jezelf, de ene keer gaat het beter dan een ander keer.

Maar ik kan je wel vertellen dat wanneer je je kind en zijn/haar gedrag begrijpt (waar komt het vandaan?) en je ze kan helpen hiermee om te gaan, dit het een stuk makkelijker maakt voor jou als ouder en ook voor je kind.

16 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Kerst best

bottom of page