Vroeger als kind vond ik het fantastisch om mijn moeder te verrassen met moederdag.
Versjes uit mijn hoofd geleerd, tekeningen gemaakt en later toen ik "groot" was kocht ik van mijn zakgeld een cadeautje. En altijd reageerde mijn moeder even enthousiast met tranen in haar ogen. Toen ik wat ouder werd bleef ik dit trouw doen, maar dacht ik wel vaak: "mama zegt toch wel dat ze het mooi vind, ook al zou ze dat niet vinden."
En nu ik jaren later zelf moeder ben, begrijp ik het en doe ik hetzelfde bij mijn kinderen. Want wat is er nu mooier dan een zelf gemaakt of zelf gekocht cadeautje van je kind te krijgen? En dan maakt het inderdaad niet uit wat het is of hoe het eruit ziet.
En ook ik heb ieder jaar weer tranen in mijn ogen als ik een cadeautje uitpak, ontbijt krijg of luister naar een versje(dan smelt ik helemaal..)
Dank je wel lieve mama voor jouw altijd enthousiaste en lieve reacties die ik nu als vanzelfsprekend en zonder enige moeite doorgeef aan mijn kindjes.